NAH-Centrum Nijmegen
                       niet-aangeboren hersenletsel                              

Gedichten gemaakt door Nathalie

Wekelijks wordt deze pagina aangevuld met nieuwe werken van haar.

 


Tja   elke dag n gedicht,

Ik ben gezwicht,

Nu eindelijk de knoop doorgehakt,

Niet geheel verzwakt,

Nu een stuk rustiger in mijn leven,

Niet veel meer te beleven,

De weekenden zullen nu een stuk rustiger zijn,

In t begin weer wennen, maar op zich wel fijn,

T is over en uit, klaar ben ik er mee,

Weer kunnen gaan en staan waar ik wil zelfs naar de zee,

Ik had geen zin meer in om een speelbal te zijn,

En dat is op zich wel fijn,

Als je geen gevoelens voor me hebt is dat prima,

Maar gaat niet verwachten dat ik dan nog veel voor jou ga doen, alla,

Je bent niet eerlijk tegen mij geweest, achterbaks zelfs,

Je hebt mijn privacy geschonden, niet de eerst keer

Dit was de druppel, t komt niet meer goed,

Nu rust, en wennen om weer alleen te zijn, zoals t moet.






Mijn leven met nah

Denk er teveel over na,

Het is geen pretje kan ik je vertellen,

Maar t gaat mij niet meer vellen,

Ik geef niet op nog niet misschien,

Ik heb kracht voor tien,

Maar de nachten duren lang,

Zit niet goed in mijn hersenpan,

Kon ik t denken maar laten,

Had ik maar niet alles in de gaten,

Was elk geluid maar niet te veel,

Kon ik t maar loslaten in zijn geheel,

Kon ik maar weer de oude zijn,

Dat zou fijn zijn,

Weer de spontane ik zijn, weer blij,

De zon schijnt, ik kom erbij,

Heerlijk weer genieten, van alles om me heen,

Kon ik h maar loslaten, heel gemeen.



Ik hoor dat iedereen klachten heeft, hier,

Maar t moet nu op papier,

Ik merk wel dat dit me meer aangrijpt, dan ik kan hebben,

Zullen we wedden,

Wat kan ik er op dit moment aan doen,

Ik weet het niet, voel me soms zo’n oen,

Maar dom ben ik zeker niet,

Wel een malle griet,

Ik vind hier geen aansluiting meer,

Ik kom er achter  keer op keer, elke keer weer,

Kon ik maar een groepje op richten voor mijn mede gedetineerden,

Als we het maar met zijn allen gewoon probeerden,

Maar waar begin ik dan,

Heb ik wel n business plan,

Hoe pakken we dit aan,

Of is t te ver van mij vandaan,

Kan ik dit allemaal wel,

Of wil ik weer veelte  snel,

Is t misschien beter om het te laten rusten,

Val ik straks gewoon lekker in slaap, en zeg ik truste,

Of blijf ik maar piekeren over wat er allemaal fout gaat,

Kon ik maar n keer zeggen , laat t naat…




De realisatie,

Totale acceptatie,

Niet alleen voor mezelf,

Want ik sta al bekend als spuit elf,

En prettig gestoord,

Dan heb ik t nog netjes verwoord,

Maar vooral voor de mensen om mij heen,

Want zoals mij is er geen een,

En ik doe al mijn best om niet alles te zeggen,

En rust te nemen om iets uit te leggen,

En ik word ook niet meer zo snel boos,

Al voel ik me soms een  domme doos,

Maar ’t zou mooi zijn als mensen zich in mij kunnen verplaatsen,

Ga maar eens in mijn schoenen staan, zonder je te moeten overhaasten,

Probeer eens in te denken wat ik nou precies voel,

Dan weet je wat ik bedoel,

Er zullen helaas altijd mensen zijn die mij niet begrijpen,

Die ’t liefst een oogje dichtknijpen,

Maar helaas die mensen kan ik niet veranderen,

Ik kijk namelijk wel in de schoenen van anderen,

Ik kan helaas niks doen aan jou gedrag,

Al is t zo dat ik jou graag mag,

Kijk ik ben bij lange na niet perfect,  dus zie me niet als een object.




Wij hebben hier, ( n.a.h.) Centrum zo’n leuke ploeg,

Ik weet ’t zeker, wij hebben nog een leuke tijd voor de boeg,

Je hoeft maar wat te vragen en ze staan klaar voor je,

De cliënten zijn allemaal supertof,

Een soort familie waar ik echt mee bof,

Van sommige opmerkingen lig ik echt in een deuk,

Soms floepen ze er gewoon dingen uit echt leuk,

Er ontstaan hier vriendschappen voor t leven,

En nog veel belangrijeker er is hier zat te geven,

Allemaal hun eigen verhaal, allemaal hun eigen sores,

En allemaal hun eigen scores,

Maar hier zijn we allemaal gelijk,

Kijk,

We zitten allemaal nah,

Denk daar maar eens over na,

De een zit in een rolstoel, en komt daar ook nooit meer uit,

De ander heeft een iets dikkere huid,

De een kan niet zo goed meer praten,

Zullen we hem hierdoor gaan haten,

Welnee, natuurlijk niet,

We gaan lachend verder, genoeg verdriet,

Maar dat zie je niet,

Maar dank nah familie, dat ik jullie kennen mag,

Hier accepteren jullie mijn gedrag.





Een woord is genoeg

Denk je nou werkelijk dat k me altijd zo gedroeg,

Ik heb hersenletsel, nou tjonge jonge,

Daar is het allemaal mee begonnen,

Ik hoef aan mijn medegedetineerde,(ja zo noem ik ze) geen woord uit te leggen,

Ze begrijpen mij als ik wat wil zeggen,

En soms komen de woorden niet,

En dat doet soms veel verdriet,

Ik moet gewoon misschien iets langer na denken

Dit had ik vroeger niet voor mezelf kunnen bedenken,

Maar ja, het is nou een maal zo,

In het leven krijg je ook niet alles zomaar cadeau,

Ik heb opnieuw moeten leren lopen en praten,

En dat was ’n lange weg, dat heb je denk ik wel in de gaten,

Maar nu, ben ik hier na 3 herseninfarcten, de ziekte moya moya en een hersenoperatie,

Nog bij lange na niet op de volledige acceptatie,

Maar jongens t leven gaat gewoon door,

Ga gewoon door met ademen, en ga ervoor,

Ik zeg ook niet dat t makkelijk is, helemaal niet,

Maar blijf niet hangen bij wat ooit was, dat bespaard je veel verdriet,

Ik weet ook niet hoe mijn leven verder gaat verlopen,

Mijn toekomst ligt nog helemaal open,

En jongens vindt mij alstublieft niet zielig,

Dat vind ik zo akelig,

Als je vragen hebt, en je wilt antwoorden, stap gewoon op me af,

En al reageer ik hoogstwaarschijnlijk wel een beetje maf,

Mijn hele karakter is behoorlijk aangetast, maar dat hoort bij mijn nieuwe ik,

Kom gewoon op me af, en ik verzeker jou wij hebben een click.





De innerlijke kracht

De innerlijke kracht halen we uit onszelf,

Dat wijst zich vanzelf,

Een soort van oerkracht komt los,

Nog sterker als een os,

Maar waar komt die kracht vandaan,

Moeten we daar blind voor gaan,

Het ligt ook aan je mindset,

En natuurlijk aan je eigen inzet,

Maar t blijft toch interessant,

Of is t een kwestie van je boerenverstand,

Waar komt die kracht vandaan om door te gaan,

Wat moeten wij allemaal doorstaan,

Kan een mens alles wel aan,

Moeten wij zo wel verder gaan,

De een is al naar een tegenslag naar de klote,

En moet harder aan poten,

De ander moet echt alles doorstaan,

En wil zo eigenlijk helemaal net verder gaan,

Kijk en daar komt dus die innerlijke oerkracht vandaan,

De hele rede van ons bestaan,

De innerlijke kracht te gaan zien als een soort van wijsheid,

Je t kan zien als waarheid,

T maakt niet uit wat je allemaal meemaakt, als je maar kan vertrouwen op je eigen kracht,

Dan kan je in ieder geval goed slapen vannacht.





In welke wereld leven wij

Vroeger was t nog ruzie maken met alleen je vuisten,

Ging je daarna, gewon wat drinken in de kroeg,

Waar t vroeger nog in de stad bruiste,

Waar je vroeger dronken door de straten sjoeg,

Jaloezie is tegenwoordig de graatmeter,

De een heeft een nog dikkere auto als de ander,

Ze kunnen nix meer hebben van elkander,

Gaan meteen met messen aan de slag,

Jeetje wat is dit voor n gedrag,

Of je bent te eerlijk, en zegt waar t op staat,

Krijg je gewoon een kogel door je kop, gewoon op straat,

Welke wrede wereld leven wij,

Daar kom je toch met je hoofd niet bij,

Al dat geweld,

T duurt jaren voordat deze gekheid is hersteld,

En ook die drugscriminaliteit is nog lang iet voorbij,

Die gastjes staan gewoon te wachten in een rij,

En ze houden elkaar allemaal de hand boven t hoofd

Denk je nou werkelijk dat t looft,

Ze willen allemaal makkelijk geld,

En ze worden gezien als een soort van held,

konden we maar gewoon weer zo over straat,

konden we maar gewoon weer zeggen waar t op staat,

hoefden we maar niet steeds over onze schouders te kijken,

dan zouden we ns doel ooit weer kunnen bereiken.


 
E-mailen
Bellen
Info